| Gezinsblad |
|
Cornelis Koole, geb. 12 jun 1908 te Stellendam, ovl. 1 feb 1953 te Oude Tonge, doodsoorzaak: verdronken bij de Watersnoodramp, zoon van Jacob Koole en Cornelia Wandemaker
met: Catharina Both, geb. 15 okt 1912 te Dirksland, ovl. 1 feb 1953 te Oude Tonge, doodsoorzaak: verdronken bij de Watersnoodramp, dochter van Beije Both en Pieternella de Visser |
| 1) Jacob Koole, geb. 30 nov 1935 te Oude Tonge, ovl. 1 feb 1953 te Oude Tonge, doodsoorzaak: verdronken bij de Watersnoodramp |
|
2) Beije (Bertje) Koole, geb. 14 okt 1940 te Oude Tonge, ovl. 1 feb 1953 te Oude Tonge, doodsoorzaak: verdronken bij de Watersnoodramp Niet naar de film met Bertje Vrijdagmiddag, bijna half vier. Vrijdagse onrust in de klas, want het naar school gaan zit er voor deze week bijna op. En de aanwakkerende wind buiten draagt ook bij aan de onrust. Ik ben twaalf jaar, zit in de zesde klas van de Openbare Lagere School in Oude-Tonge. Drie banken voor mij zit Bert; hij is niet groot en we noemen hem meestal Bertje. Heel af en toe mag ik op zaterdagavond in het verenigingsgebouw van ons dorp, '&271;Ouwe School', naar de film. Een echte bioscoop is er niet en we gaan dan ook niet naar de bioscoop, nee, wij gaan ' naar de film'. In een zaal waar boven de deur een bordje hangt met de waarschuwing: 'Klompen Uit'. Bertje mag ook af en toe naar de film. Zaterdagavond is het weer feest voor ons. We verheugen ons er al de hele week op. Op het schoolplein, in het speelkwartier, roept Bertje naar mij: 'Zaterdag, een film met Doris Day'. Toen een toverwoord, een tovernaam, Doris Day. Dan komt de storm. Vrijdagmorgen steekt die de kop al op en mijn moeder zegt: 'Als het zo hard blijft waaien, ga je morgenavond niet weg. Geen denken aan'. Vrijdagmiddag schrijf ik Bertje in de klas e en briefje. Rol het papiertje op tot een propje en dat propje reist langs twee banken naar hem toe. Spannend: de meester is een kei in het onderscheppen van onze briefjes. Maar het propje bereikt mijn klasgenootje en hij leest mijn teleurstelling: 'Als het zo hard blijft waaien, mag ik morgenavond niet weg van mijn moeder'. Er komt een propje terug: "Maandagmorgen vertel ik je alles over de film", schrijft Bertje. Zaterdagavond loeit de wind en zaterdagnacht komt het water. Het is 1953. Ik kom nooit meer terug in die kla s. We zijn tot mei ge?acueerd in Brabant en weer terug in Oude-Tonge ga ik niet meer naar de lagere school. Bertje Koole verdrinkt in de rampnacht van 1 februari, met zijn vader, moeder en broer. Veertig jaar later, als ik tijdens een herdenking op het massagraf de steen zie met zijn naam, realiseer ik me d at pas echt. Ik heb immers nooit zijn lege plek en de vier andere lege plekken in mijn klas gezien. En het leven gaat verder, zeker voor een meisje van twaalf dat nog zoveel moet ontdekken. Maar 1 feb ruari 1993, toen ik zijn naam zag, zag ik dat hij eigenlijk `Beije` heette en 14 oktober 1940 werd geboren, besefte ik ineens dat Bertje Koole nauwelijks heeft geleefd, niets meer heeft kunnen ontdekk en. "Maandagmorgen vertel ik je alles over de film", schreef hij. Het mocht niet zo zijn. Ik heb nooit geweten of de filmvoorstelling doorging. Ik hoop het maar. Voor Bertje. Tekst: Tannie van Eck, Vlissingen, 30 januari 2003. |