| Gezinsblad |
|
Mohamed Asruf Karamat Ali, geb. 4 sep 1918 te Paramaribo (Suriname), ovl. 11 sep 1971, beroep(en): Advocaat en politicus, zoon van Krama Karamat Ali en Soebrati Sakoeran (Sakuran 299 Bb) http://nl.wikipedia.org/wiki/Karel_Willem_Ferdinand_van_Brunswijk erkend bij huwelijk ouders met: Sahidan Ketwaru (geboren Gazi), geb. 9 mrt 1924 te Paramaribo (Suriname), ovl. 7 nov 2008, dochter van Jhunnan Ketwaru (580 Ee) en Nasiban Gazi (581 Ee) |
|
1) Jenny Karamat Ali, geb. 5 okt 1952 te Paramaribo (Suriname), ovl. 25 aug 2016 te Paramaribo (Suriname)
met:
Cornelis Harold (ook: Harold Cornelis) Riedewald (geboren Essed - Werners?), geb. 12 jan 1933 te Paramaribo (Suriname), ovl. 8 dec 1982 te Paramaribo (Suriname), doodsoorzaak: vermoord tijdens de decembermoorden, beroep(en): advocaat, zoon van Frederik Samuel Essed en Cornelia Catharina (tante Corrie) Werners https://www.decembermoorden.com/harold-riedewald.html Harold Riedewald was advocaat.Harold Cornelis Riedewald werd geboren op 12 januari 1933. Zij moeder was een eenvoudige vrouw en werkte een groot deel van haar leven als schoonmaakster. Omdat Harold zich al vroeg bewust was van de noden van het volk, was hij reeds op jeugdige leeftijd geïnteresseerd in alles wat te maken had met rechtvaardigheid. Het is dan ook niet verwonderlijk dat tijdens zijn rechtenstudie zijn interesse vooral uitging naar het publiek- en strafrecht. Hij ontwikkelde ook vrij vroeg liefde voor toneel, vooral het passiespel greep hem erg aan. In 1960 speelde hij mee in het Caribische Passiespel van Albert Helman. Na zijn afstuderen aan de Surinaamserechtsschool was hij eerst substituut-officier en later officier van justitie. Het was deze laatste functie, die hij in de jaren 60 bekleedde, en die zijn bijzondere aandacht voor de mens nog meer aanwakkerde. Het was ook in deze functie dat hij voor zijn gevoel zijn ‘grootste rol als toneelspeler’ moest vervullen. Mensen aanklagen, beschuldigen en veroordeeld krijgen, brak hem innerlijk steeds meer op. Hij wenste niet langer aanklager te zijn. Na een periode als ambteloos burger, keerde hij terug op het rechtspodium. Ditmaal als verdediger van de aangeklaagde mens. Voor hem was er sindsdien niets mooiers dan het verdedigen van de mens. Hij stond te boek als een van de beste strafpleiters en deed zijn werk met veel passie. Met bevriende collega's besprak hij in privé-tijd eindeloos hun zaken. Binnen het bedrijfsleven stimuleerde hij als president-commissaris van Interfood vooral kleine industrieën die zich met lokale productie bezighielden. Behalve toneelspelen kon Harold ook heel mooi zingen. Hij zong graag EBG-liederen. Ook dichtte hij graag. Regelmatig bezongen hij en zijn vrienden elkaar. Hij was altijd vrolijk, joviaal en optimistisch gestemd. Hij was wars van agressie en zag in weinig zaken een probleem, hij koos voor de vrede. ' Als iemand boos op hem was, verontschuldigde hij zich met een buiging", vertelde Jenny Karamat Ali,zijn tweede vrouw met wie hij twee kinderen had. ‘Hij kon goed met mannen, vrouwen, ouderen en kinderen overweg’. Eigenlijk was er na de militaire coup geen werk meer voor Nederland als strafpleiter, want er was geen recht meer. De militairen bepaalden wie op grond van een klacht werd opgehaald en te worden gestraft. Zelfs als het om burenruzies ging. En daar had hij grote moeite mee. Dat hij de verdediging van deelnemers aan de Rambocuscoup van maart 1980 op zich nam, moet dan ook als een vroege poging van hem worden gezien de rechtsstaat te redden. ‘De huidige machthebbers hebben langs de weg van geweld de macht aan zich getrokken. Is het dan onlogisch dat deze weg ook door anderen wordt gevolgd?’, luidde zijn pleidooi. Wie geweld gebruik, roept het ook op, daar kwam het op neer. De militaire machthebbers hadden zijn waarschuwing voor het afglijden van de rechtsstaat als ‘subversief’ bestempeld. Toen Harold op 8 december 1982 door militairen werd weggevoerd, liet hij zijn vrouw Jenny achter met zijn dochtertje van twee jaar, zijn zoon van een aantal maanden en twee kinderen uit zijn eerste huwelijk. Ook zijn pleegdochter van twaalf jaar, die hij evenveel liefde gaf als zijn eigen kinderen, bleef radeloos achter. Beneden aan de trap draaide Harold zich om en keek naar Jenny, kennelijk in het besef dat het einde nabij was, zei hij tot tweemaal toe : ‘Jenny, zorg goed voor jezelf, hè.’ Harold Riedewald wordt nationaal herdacht als een van de vijftien helden van de democratie. |